Σάββατο 26 Μαΐου 2007

Λουκιανού διάλογοι...( ένα ταξίδι στην Αμερική ? )


Κάποτε λοιπόν, ξεκίνησα απο τις Ηράκλειες στήλες και αφού ρίχτηκα στο δυτικό ωκεανό, άρχισα το ταξίδι μου έχοντας ευνοικό άνεμο.Αιτία και σκοπός του ταξιδίου μου ήταν η περιέργεια και η επιθυμία μου για καινούρια πράγματα, μα και γιατί ήθελα να μάθω που βρίσκεται το τέλος του ωκεανού και τι σόι άνθρωποι κατοικούν πέρα απο αυτόν. Για αυτόν λοιπόν τον λόγο έβαλα μέσα στο καράβι άφθονα τρόφιμα και μπόλικο νερό. Κατάφερα να ρθούν μαζί μου 50 συνομίλικοι μου που είχαν τα ίδια μυαλά με εμένα., εφοδιάστηκα με πολλά όπλα και προσέλβα τον καλυτερο καπετάνιο που του υποσχέθηκα μεγάλο μισθό. Τέλος εξόπλισα το καράβι για μακρινό κ επικίνδυνο ταξίδι, μια και ήταν σκάφος ελαφρό. Ταξιδεύαμε μια μέρα και μια νύχτα με πριμο τον καιρό ι ακόμα βλέπαμε στεριά, γιατι δεν προχωρούσμε γρήγορα. Την άλλη μέρα όμως, σαν άρχισε να ψηλώνει ο ήλιος, ο άνεμος δυνάμωνε, το κύμα φούσκωνε και απλωνόταν σκοτάδι. Έτσι δεν ήταν μπορετό ούτε τα πανιά να μαζέψουμε. Παραιτηθήκαμε λοιπόν και παραδοθήκαμε στον άνεμο και ταλαιπωρούμασταν 79 μέρες. Εκεί στις 80 έλαμψε ξαφνικά ο ήλιος και διακρίναμε, όχι μακριά μας ένα νησί ψηλό και δασωμένο όπου δεν ηχούσε τόσο άγρια το κύμα, γιατί στο μεταξύ είχε πια καταλαγιάσει η μεγάλη τρικυμία.
...Περπατήσαμε κάπου μισό χιλιόμετρο από τη θάλασσα μέσα απο δασωμένο τόπο κι αντικρίσαμε μια στήλη χάλκινη, χαραγμλενη με γράμματα ελληνικά, ξεθωριασμένα και μισοσβησμένα που έγραφε: " Μέχρι εδώ έφτασαν ο Ηρακλής κι ο Διόνυσος".

Δεν υπάρχουν σχόλια: